Καλλέργης, Δημήτριος

(1803 – Αθήνα 1867). Αγωνιστής του 1821 και πολιτικός. Ήταν ανιψιός του Ρώσου υπουργού των Εξωτερικών Νέσελροδ. Μετά τον θάνατο του πατέρα του πήγε στην Πετρούπολη, όπου ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές, και κατόπιν στη Βιέννη για να σπουδάσει γιατρός. Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 εγκατέλειψε τις σπουδές του και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου συμμετείχε σε πολλές μάχες (τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε στη μάχη του Αναλάτου, το 1827). Μετά την απελευθέρωση υπηρέτησε ως αξιωματικός του ιππικού. Τον Αύγουστο του 1843 μυήθηκε από τον Μακρυγιάννη στο σχεδιαζόμενο κίνημα για την παραχώρηση Συντάγματος. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, αναλαμβάνοντας στρατιωτικό ρόλο: πολιόρκησε τα ανάκτορα, απομόνωσε τον Όθωνα και τον υποχρέωσε να υπογράψει τα διατάγματα για τη σύγκληση συντακτικής εθνοσυνέλευσης. Για τις υπηρεσίες του αυτές τιμήθηκε από τον δήμο, εξελέγη πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση του 1843 και προήχθη από τον Όθωνα σε υποστράτηγο και υπασπιστή του. Το 1845, ύστερα από αυλικές ραδιουργίες, ο Κ. απολύθηκε από τα καθήκοντά του και αποχώρησε στην Κέρκυρα και από εκεί στο Λονδίνο, όπου σύναψε φιλικές σχέσεις με τον Λουδοβίκο Βοναπάρτη, τον κατόπιν αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα Γ’. Το 1846 πήγε στη Ζάκυνθο, το 1848 αποβιβάστηκε στην Πάτρα και κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών (1854) στην κυβέρνηση Μαυροκορδάτου. Το 1861 διορίστηκε για ένα διάστημα πρεσβευτής στο Παρίσι. Επί Γεωργίου A’ παρέμεινε στο Παρίσι ως ιδιώτης μέχρι που αρρώστησε και μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε.